Zaterdag 16/02/2008

Eerst en vooral: GELUKKIGE VERJAARDAG LIES!!! (jaja, ga ze allemaal maar 21 dikke kussen geven :-) )
De eerste dag van het verlengde weekend, de eerste dag dat ik kan zeggen: “Vandaag doe ik NIETS voor de school”. Mja, wat doet een mens dan wel :-) Om te beginnen ben ik naar het internetcafé gegaan om mijn mails na te kijken en mijn Belgische contacten te onderhouden.
In de namiddag had ik een afspraak met Marijke. Van het internetcafé ben ik dus rechtstreeks met de minibus naar “town” gegaan, om daar over te stappen op een andere minibus die mij dichter bij area 47 kon droppen. Een hele onderneming, aangezien dit de eerste keer was dat ik alleen de minibus nam naar een plaats waar ik nog niet geweest was. De hele rit duurde in totaal iets van een anderhalf uur, maar het was zeker de moeite waard. Marijke werkt in het ‘ministry of hope’, een Amerikaanse organisatie die kinderen opvangt van ouders die (wegens verschillende redenen) niet in staat zijn om voor hun kinderen te zorgen. Deze ouders vragen zelf voor deze opvang, ze worden dus helemaal niet gedwongen.
De aanwezige kinderen (in totaal iets van een 15-20tal?) waren tussen enkele dagen(!!!) en enkele jaren oud. Maar één van de kinderen is HIV-positief (wat in mijn ogen heel goed meevalt).

Na het bezoek bij de kindjes ben ik nog even bij Marijke thuis binnengesprongen. Daar hebben we wat verhalen, foto’s en filmpjes uitgewisseld. Als afscheidscadeau gaat Marijke morgen een auto met chauffeur huren, die haar naar ‘lake Malawi’ gaat brengen. En jaja, IK MOCHT OOK MEE, hip hoi!!

Morgen staat deze uitstap dus op het programma, ik kijk er ongelooflijk hard naar uit.


Zondag 17/02/2008

De dag begon al vroeg (voor een zondag): om 8u werd ik aan ‘city center’ verwacht, waar Marijke mij ging oppikken. Rond 9u zijn we goed en wel vertrokken, wat volgens Malawiaanse normen ‘in time’ is.
Na anderhalf uur rijden kwamen we eindelijk aan: het uitzicht was geweldig!
Na mij voor een tweede keer met zonnecrème te besprenkelen doken we in het water, this is what I call ‘vacation’!!
Toen ik aan onze chauffeur vroeg of hij mee in het water kwam, bleek dat hij nog nooit gezwommen had. Na heel wat overtuigingskracht is hij dan toch mee in het meer gegaan. Je kon duidelijk zien dat de wil er wel was, maar hij had ongelooflijk veel schrik. Omdat hij tijdens deze eerste ‘tewaterlating’ mijn handen zowat fijn genepen had, heb ik na het middageten voor hem een zwemvest gehuurd. Als onze chauffeur er eenmaal van overtuigd was dat je met zo’n vest niet kan zinken, gedroeg hij zich net als een kind in een snoepjeswinkel. Ik veronderstel dat hij er ongelooflijk van genoten heeft!

Thuis gekomen, bleek dat de zonnecrème (die ik in de loop van de dag toch minstens drie keer had aangebracht) niet naar behoren had gewerkt: mijn schouders en het bovenste deel van mijn rug waren knalrood… Aftersunnen dan maar… Hopelijk ga ik geen slaaploze nacht tegemoet…

Ik probeer enkele foto’s bij dit bericht te posten, hopelijk kunnen jullie ze zien.


EDIT: de foto's komen later


Maandag 18/02/2008

Zo’n dagje als gisteren is altijd leuk, tenzij je er de volgende dagen de gevolgen van moet dragen… Mijn schouders zien nog altijd rood en beginnen ook stilletjes aan pijn te doen. De bus aftersun heeft al meerdere malen het beste van zichzelf gegeven, maar het mocht niet baten.
Ook mijn keelpijn is nog steeds niet over, integendeel: het wordt steeds maar erger… Ik heb moeite met eten, drinken en slikken. Ik denk dat ik vanavond een plaatselijke dokter (lees volgens enkele thuisblijvers: tovenaar) met een bezoekje ga vereren. Tot zover mijn eerste dagje ‘vakantie’, ik heb er echt ten volle van genoten…

EDIT: Volgens de dokter heb ik inderdaad een ferme keelontsteking, antibiotica en pijnstillers slikken is de boodschap. Normaal gezien zou ik er na een drietal dagen vanaf moeten zijn. Eerst zien en dan geloven…


Dinsdag 19/02/2008

GELUKKIGE VERJAARDAG MAMAAAAAAAAA!!!! Neen, ik ben het niet vergeten hoor, wat had je nu gedacht! De reden dat ik vandaag geen sms gestuurd heb was dat ik geen geld meer had op mijn gsm… Eenmaal je hier eens moet bellen, is je kaart direct leeg, bellen kost hier ongelooflijk veel geld. Vandaag ben ik te weten gekomen dat Jiska (een medestudent uit België) vanaf donderdag op mijn school gaat komen lesgeven (in de kleuterklas). Daarom dat ik ze even moest bellen, met het gevolg dat mijn kaart leeg was:-)

Voor de rest is er vandaag niet veel gebeurd; ik heb naast mijn dagelijks pillen-slik-ritueel nog wat lesvoorbereidingen zitten maken. Ook heb ik een ijskoud bad genomen (en het was verdorie koud) om mijn door-de-zon-rood-gekleurde schouders wat af te koelen.
Hopelijk heeft het geholpen, want als ik morgen naar school wil gaan, moet ik in staat kunnen zijn om mijn (redelijk zware) rugzak gedurende mijn 20-minuten-durende-ochtendwandeling op mijn rug te houden.