Zondag 23/03/2008

Pasen. Voor mij dit jaar geen paaseitjes (ik heb van de paashaas gehoord dat de chocola hier veel te duur is) maar wel een paasfeest. Ter ere van deze speciale dag was er vandaag een echt paasbuffet, ik heb hier tegelijk nog nooit zoveel eten op tafel zien staan: kip, runds- en geitenvlees, aardappelen, rijst, nsima, verschillende soorten groenten, … Ik heb er echt van genoten :-)

Vandaag vertrok Mrs. Mwanza voor een week naar Tanzania, ze had namelijk nog een heleboel zaken te regelen ginder.

Maandag 24/03/2008 tot en met vrijdag 28/03/2008

De laatste schoolweek van het eerste trimester, wat gaat de tijd toch snel!!

De lessen van deze week waren voornamelijk herhalingslessen, omdat de tijd natuurlijk veel te beperkt was om nog nieuwe onderwerpen aan te snijden.

Op donderdagmiddag was het ‘parentsafternoon’. Je kan dit vergelijken met een oudercontact. Jaja, niet alleen de leerlingen waren zenuwachtig, ook ik voelde de kriebels in mijn buik. Voor al wat je doet moet er een eerste keer zijn, vanaf nu kan ik dus ook “oudercontactgesprekken” aan mijn “ones-done-list” toevoegen. Het was een heel speciale ervaring, om eens niet als leerling maar als leerkracht aan een oudercontact deel te nemen.

Vrijdag hadden de leerlingen geen les, maar waren er klasfeestjes gepland. Met dit alles hebben we het eerste trimester goed afgesloten.

Zaterdag 29/03/2008 tot en met vrijdag 11/04/2008

Omdat Jorien samen met enkele andere studenten reeds een week op rondreis is, en het voor mij nogal moeilijk is om nu nog mee op de kar te springen, heb ik voor mijn vrijgekomen dagen een andere oplossing gezocht: het ‘Lilongwe Wild Life Centre’. Jaja, vanaf 29 maart tot 11 april heb ik dus als vrijwilliger elke voormiddag in het wild life centre gewerkt, echt een MEGA-ervaring!!

Hoe ben ik daar terecht gekomen (hoor ik je al denken), wel… Enkele medestudenten die hier met dezelfde organisatie (Kwasa Kwasa) verbleven, hebben daar gewerkt (iemand als dierenarts en iemand als dierenverzorgster). Omdat beide personen maar twee maand konden blijven (en dus weer in België zijn) kon Lee (de manager van het centre) wel wat hulp gebruiken. En ja, ik kan het mij dan niet laten eh;-)

Wat kan een ‘leek’ als ik nu in zo’n centre doen (hoor ik je nu denken). Wel, eigenlijk doe ik grotendeels hetzelfde als mijn voorgangers hier gedaan hebben: zorgen dat alle (gewonde) dieren op tijd hun medicatie krijgen; de dieren die reeds een maand in quarantaine gezeten hebben verplaatsen naar hun nieuwe verblijven; plannen tekenen voor een nieuwe opslagkast voor het voedsel van de dieren; de carpenter aan het werk houden om die kast dan te maken; …

Ik heb van deze dagen ongelooflijk genoten, ik hoop dat ik voor mijn vertrek nog een paar keer kan terugkeren naar het centre.

Zaterdag 12/04/2008 tot en met donderdag 17/04/2008

‘Waarom blijf je dan niet tot het einde van je verblijf in Malawi in het centre werken?’ (hoor ik je nu denken); wel…

Omdat ik dus nog nooit enkele dagen achter elkaar Lilongwe verlaten heb, was ik van plan om voor 6 dagen naar Cape Maclear te gaan (een dorpje aan Lake Malawi) en er een duikcursus te gaan volgen.

Vol goede moed vertrok ik zaterdagochtend met de bus (neen, geen minibus, ik weet dat die te gevaarlijk zijn, het was een medium-size bus). Na 2,5u vertraging is de bus eindelijk vertrokken. Maar zoals je al wel kan denken is niets zoals het lijkt: na een goede twee uur rijden hadden we al motorpech… Daar stonden we dan, in the middle of nowhere… Veel keuze heb je dan niet, toch maar proberen om in een voorbijrijdende minibus een plaatsje te versieren.

Na een half uur was het dan eindelijk gelukt: wel met 26 in een minibusje, maar toch weer op weg. Wegens de enorme vertragingen die ik reeds had opgelopen, kon ik mij geen extra problemen veroorloven; problemen die sowieso je pad weer kruisen… Tijdens één van de overstappen op een andere minibus, bleef de chauffeur 45minuten wachten omdat zijn busje nog niet vol was (iets dat hier constant gebeurt, weer wachten geblazen dus).

Op zich geen probleem, zal je misschien denken. Inderdaad niet, maar het resultaat was wel dat we tegen 18u onze reis pas verder konden zetten, in volledige duisternis wel te verstaan…

Na een hobbelige rit eindelijk aangekomen in Monkeybay, de laatste tussenstop. Omdat het ondertussen al zo laat was, wou ik geen enkel risico meer lopen en had ik een auto gehuurd die me naar Cape Maclear kon brengen. Maar ook hier sloeg het noodlot weer toe. Halverwege weer motorpech, nu op een plaats waar je zelf met je GSM niets kon doen. Het was ondertussen al half 11, veel verkeer was er dus niet meer. Vol goede moed ben ik dan (met een medepassagier) naar een nabijgelegen dorpje gestapt om daar een chauffeur met wagen te overtuigen ons naar Cape Maclear te brengen. Om 11.15 had ik eindelijk mijn bestemming bereikt.

Van zondag tot en met woensdag heb ik dan mijn duikcursus gevolgd. Het begon allemaal met een 280-bladzijden dikke cursus (in het engels natuurlijk) die ik uit het hoofd mocht leren. Natuurlijk waren er ook praktijklessen, die heel wat interessanter waren :-)

Vanaf 15 april mocht ik mij eindelijk de eigenaar noemen van mijn duikersbrevet: vanaf nu mag ik tot een diepte van 18m in open water duiken (open water wil zeggen: meren, rivieren, oceanen, …) YES

Maandag 10/03/2008

 

- "Good morning class"

o "Good morning mista Roeben"

- "How are you today?"

o "We are fine, thank you and how are you"

- "I am fine, thank you. Please say the prayer"

o "Our heavenly Father, thank you for giving us this day. Bless our mammy's and daddies, we pray. Amen"

- "Thank you, please sit down"

o "Thank you sir"

 

Bij het horen en zeggen van deze woorden besef je dat de week weer begonnen is. Een nieuwe week, een nieuw onderwerp bij wiskunde in STD4 (het werd tijd dat de staart van de 'staartdelingen' bereikt was). Deze week: priemgetallen. De eerste les viel in mijn ogen verbazend goed mee, hopelijk blijft dit succes de volgende dagen duren.

 

Vandaag heb ik mij voor de eerste keer kwaad gemaakt op een leerkracht. Ik had hem een week geleden gevraagd of hij mij met het invoeren van de punten wou helpen omdat ik er zelf niet helemaal aan uit geraakte (als je nu niet weet waarover ik het heb, ga dan naar 'Vrijdag 7 maart 2008'). We hebben verleden week 2 of zelf 3 afspraken gemaakt, die elke keer verplaatst zijn. Vandaag had ik dan eindelijk een afspraak rond 10u, maar zoals je al wel kan raden: ook deze werd verplaatst naar 14u. Om 14u bleek ineens dat hij les moest geven, opnieuw uitgesteld naar 15u. Als ik de leerkracht in kwestie om vijf over drie tegen het lijf loop en vraag of hij dan nu wat tijd had om het mij uit te leggen, zei hij: "Now? It's already past three, it's time to go home"…

 

Gelukkig had het schoolhoofd deze laatste conversatie gehoord, en heeft de leerkracht in kwestie mij toch geholpen. Gelukkig… Ik heb er nu een goed oog in dat alles in orde zal komen.

 

 

Maandag 10/03/2008

Dinsdag 11/03/2008

Woensdag 12/03/2008

Donderdag 13/03/2008

Vrijdag 14/03/2008

Wegens mijn drukke werkschema ben ik er niet in geslaagd om individueel voor deze dagen iets te schrijven. Kort:

Deze week is er buiten het schoolwerk en enkele vergaderingen voor de Flemish Day niet veel gebeurd. Lieselotte en Agnes (van Kwasa Kwasa) zijn op donderdag in Lilongwe toegekomen, ik veronderstel dat ik één van de volgende dagen de gelegenheid zal krijgen om eens met hun te spreken.

 

 

Zaterdag 15/03/2008

Zaterdag, de eerste dag van het weekend, de eerste dag dat ik concreet aan de voorbereiding van de Flemish day gewerkt heb. Wat bedoelt hij nu met concreet, zal je waarschijnlijk denken; wel: vandaag heb ik de 4800 stempelkaartjes afgedrukt en uitgeknipt, een werk dat drie films (of in conventionele maateenheden 4u) geduurd heeft.

Ook heb ik vandaag in town een webcam en headset gekocht om zoals elke moderne mens tegenwoordig ook eens te kunnen 'skypen'. Ondanks het ongelooflijk trage internet hier ben ik er toch in geslaagd om even contact te leggen met mijn broer (weliswaar zonder beeld, want de webcam ging niet :-s)

 

 

Zondag 16/03/2008

Zondag, pannenkoekendag… Voor de Flemish Day van morgen moeten we in totaal iets van een 1000 pannenkoeken (en/of cakejes) bakken… Een gigantisch werk, zeker als later blijkt dat je maar 2 goede bakpannen hebt.

Rond de middag (na de ochtendmis) zijn we begonnen met het deeg, de volgende ochtend om 4.30u waren we de trotse bezitters van 360 pannenkoeken en een dikke 300 cakejes. Niet echt volgens plan, maar je moet roeien met de riemen die je hebt… Na de keuken aan een flinke poetsbeurt onderworpen te hebben zijn we uitgeput in slaap gevallen.

 

 

Maandag 17/03/2008

Vandaag was het dan eindelijk zover… de FLEMISH DAY. Voor de mensen die eigenlijk niet echt weten wat dit is, hier eindelijk een korte beschrijving. De Flemish day is een 'speldag' georganiseerd door alle studenten die in Lilongwe lesgeven, voor al de kinderen van hun stagescholen. Na de twee-uur durende nachtrust vlogen we er met goede moed in. Het was een ongelooflijk drukke en vermoeiende dag (ik schat dat er ongeveer 1200-1500 leerlingen aanwezig waren).

Alles is wel redelijk goed verlopen, het enige minpuntje van de dag was het weer: de hemel heeft een paar keer zijn sluizen geopend… Tegen een uur of 7 was ik eindelijk thuis, dan heb ik nog mijn vier (=4!!) lessen voor dinsdag voorbereid en ben ik uitgeput in slaap gevallen.

 

 

Dinsdag 18/03/2008

Woensdag 19/03/2008

Dinsdag en woensdag kan ik makkelijk samenvatten:

Deze dagen waren ongelooflijk druk voor alle leerkrachten van mijn school: de punten voor het 'rapport' moesten immers binnen, een werk dat hier ongelooflijk veel tijd in beslag neemt.

Het invoeren van de punten in het 'maxboek' gaat wel vlot, maar dan moeten alle gemiddelde punten berekend worden, een hier-nog-steeds-manueel-werk. Ik heb voorgesteld dat ik in de vakantie een worksheet in Excell zal maken, waardoor elke leerkracht enkel zijn punten moet ingeven, al het rekenwerk zal voor hen gedaan worden. Hopelijk gaan de leerkrachten er mee (kunnen/willen) werken.

 

 

Donderdag 20/03/2008

Een primeur vandaag! Na bijna twee maand op Afrikaanse bodem heb ik eindelijk eens wat interessantere dieren gezien dan honden, katten en muggen… Na de school heb ik het 'Lilongwe Wild Life Parc' bezocht, samen met Jacha (die daar vrijwillig als dierenarts werkt) en Jiska. Het park vangt dieren op die ofwel illegaal gehouden werden door mensen, ofwel mishandeld of gewond waren.

Ik heb een krokodil, een dozijn apen, luipaard en een gigantisch grote hyena gezien. Tegen de avond heb ik Jiska en Jacha vergezeld naar hun huis. Zij verzorgen (binnen in huis!) een bushbaby en een klein hertje. Mensen die mij kennen weten dat ik zot ben van dieren, deze kans kon ik dus niet laten voorbijgaan. Ik heb dus voor de eerste keer in mijn leven een hertje de fles gegeven :-)

Tegen een uur of 10 ben ik naar huis gegaan.

 

 

Vrijdag 21/03/2008

Goede vrijdag… Een verlofdag voor de meeste Malawianen, een werkdag voor Ruben.
Aangezien ik nog zoveel achterstallig verbeterwerk heb liggen, moest ik ook vandaag naar de school. Na enkele uren verbeteren hield ik het wel voor bekeken. Voor de rest heb ik vandaag nog wat muurflappen gemaakt en ben ik vroeg in mijn bed gekropen.

 

 

Zaterdag 22/03/2008

Vandaag ging ik normaal aan de zoon (Josh) van mijn taxichauffeur bijles wiskunde geven. Natuurlijk: uitgesteld; Josh kon onverwacht met iemand mee naar Blantyre, een kans die hij dus niet kon laten schieten. In plaats daarvan heb ik dan maar wat muurflappen gemaakt voor in mijn klas. Voor de rest heb ik vandaag eens voor de verandering NIETS gedaan. Het kan misschien raar klinken, maar ik heb er ongelooflijk van genoten. Ik hoop dat ik het één dezer dagen nogmaals kan overdoen.

---

Start een boeiend online leven...helemaal gratis! Windows Live

Wegens mijn drukke werkschema ben ik er deze week niet in geslaagd om dagelijks een berichtje te schrijven. Ik neem zo snel als ik kan mijn pen weer ter hand.
Groetjes,


Mista Roeba

Zaterdag 01/03/2008

Eerste dagje van het verlengde weekend: het zal mij deugd doen.

Vandaag heb ik eigenlijk niet zoveel gedaan: ik ben eens lang in mijn bed blijven liggen (wat verdorie veel deugd deed) waarna ik op mijn gemak ontbeten heb.

Rond de middag ben ik naar het internetcafé getrokken waar ik 3u (!!) gebleven ben. Niet om drie uur te chatten of zo, maar ik ben gewoon blijven praten met de eigenaar van de keet.

Vandaag was het ook de dag dat de grootmoeder van Annelies begraven werd. Ik was er samen met de rest van mijn gastgezin in gedachten bij…

Zondag 02/03/2008

Vandaag had ik met Jorien, Kelly en Jolien afgesproken om naar het Kazungu National Park te gaan (om eindelijk eens wat wilde dieren te kunnen spotten;))

Rond 8u hadden we afgesproken om te vertrekken, maar zoals je al wel gedacht had: onze driver was te laat… Twee uur later dan gepland zijn we dan toch vertrokken. Als je daarmee denkt dat onze pech voor de dag reeds opgebruikt was, heb je het ook mis: na een dik uur rijden, kwam er ineens rook van onder de motorkap. Inderdaad, de motor oververhit… De schuld van de driver, want er zat blijkbaar teveel water in de tank (vraag mij de technische details niet, maar dat zou dus niet goed zijn)… Na een dik half uur het kokende water te proberen koelen, besloten we om onze uitstap maar te annuleren, we hadden immers al veel te veel tijd verloren.

Volgende keer meer geluk zeker?

Om de dag niet helemaal verloren te laten gaan, heb ik een rondleiding gekregen in Mponela: de markt, de school waar Jorien lesgeeft, het huisje waar Jorien, Kelly en Jolien nu verblijven, …)

Ik heb er ongelooflijk hard van genoten. Ik heb nu wel met mijn eigen ogen kunnen vaststellen dat Hun verblijfplaats veeeeeeeeel minder luxueus is als het huis waar ik verblijf: ze hebben blijkbaar ongelooflijk veel last van muizen, ze hebben geen stromend water, hun dagelijkse bad is vervangen door wat geplons in een emmer en elektriciteit is er meestal niet.

Tegen de avond aan is Jorien met mij terug naar Lilongwe gekomen. Omdat ze problemen heeft met haar bankkaart, kan ze in Mponela geen geld meer afhalen. Ze moet dus morgen (of dinsdag) geld afhalen in Lilongwe. Om een taxi uit te sparen, ging ze dus met mij mee vandaag reeds naar Lilongwe. Ik had op voorhand aan Mrs. Mwanza gevraagd of Jorien voor twee dagen kon blijven logeren wat geen probleem was.

Bij onze aankomst heeft Jorien wel haar ogen open getrokken als ze zag waar ik gedurende de voorbije vijf weken geslapen had.

Na een extra matras bijgelegd te hebben (weliswaar in de meisjeskamer), zijn we rond 10u in slaap gevallen.

Maandag 03/03/2008

Drie maart, Martyr’s day (martelarendag): een verlofdag voor de meeste Malawianen. Jorien en ik zijn vandaag toch naar town getrokken om te kijken of er geen ijverige bankbediende te bespeuren was… Negatief natuurlijk. Ik ben met Jorien dan maar naar mijn school getrokken, zodat ook zij de verschillen tussen onze scholen kon opmerken.

Rond 6u is Jorien naar Robert vertrokken. Ze ging daar de laatste nacht in Lilongwe doorbrengen. Dit had verschillende redenen:

- Morgen kan de vrouw van Robert met haar naar de bank gaan (omdat Jorien de weg niet alleen kan vinden)

- Morgen kan ze waarschijnlijk samen met Robert naar Mponela vertrekken (wat haar weer een taxi zou uitsparen.

Het was dus weer afscheid nemen…

Dinsdag 04/03/2008

Na het extra lange weekend was het weer even moeilijk om je aan het schoolleven en –ritme aan te passen: Vroeg opstaan, hele dag lesgeven, ’s avonds voorbereidingen maken, …

Vandaag is er eigenlijk niet veel speciaals gebeurd. Ik heb wel afgesproken met Mr. Shumba dat we morgen in Town houten platen gaan kopen voor mijn ‘trio’-spel. Nu zien of hij dit morgen kan waarmaken…

Woensdag 05/03/2008

Vandaag is het dan zover: eindelijk ben ik erin geslaagd om goedkoop ene houten plaat te versieren. Tijdens mijne eerste speurtocht werd mij K15000 (zo’n 75 euro) aangerekend, nu slechts 2160 (een kleine 11 euro), een hele verbetering dus :-)

Ik heb twee platen gekocht, één voor Jiska en één voor mij. Jiska is van plan om een zandbak voor haar kleuterklas te (laten) maken. Een heel leuk en goed idee :-)

De wiskundelessen vandaag vielen redelijk goed mee, de kinderen werkten (door Malawiaanse ogen) goed door vandaag.

’s Avonds kreeg ik ook een telefoontje van Beth of ik geen zin heb om morgen avond mee spaghetti te komen eten, en tegelijk wat dingen af te spreken voor de Flemish Day.

Dit zie ik natuurlijk helemaal zitten, ik kijk al uit naar morgen…

Donderdag 06/03/2008

Vandaag was het weer een ongelooflijk drukke dag: ik heb het gevoel dat hoe langer ik hier ben, hoe drukker en voller mijn dagen zijn… Dit is op zich niet echt een probleem, maar ik heb steeds sneller nood aan rust en ‘vakantie’… Hopelijk kan ik de komende weken nog met evenveel enthousiasme voor de klas staan, want dit is natuurlijk het belangrijkste.

Deze avond was er zoals ik gisteren al had laten vallen een bijeenkomst met enkele medestudenten uit België. Het was echt leuk om ze nog eens allemaal terug te zien. Hoewel de eerste portie slierten eerder een ‘pap’ kon genoemd worden, was het eten heel lekker.

Ook de laatste dingen ivm de Flemish day zijn eindelijk besproken, ik denk dat alles wel goed zal verlopen.

Vrijdag 07/03/2008

De dag begon zoals elke voorbije dag: opstaan, eten klaarmaken, naar school gaan en wiskunde geven in STD5. Opeens kwam Mrs. Mwanza de klas binnen, met de mededeling dat ze op ‘lerarencontrole’ was. Ze wou van elke leerkracht de lesvoorbereidingen, weekplanningen en puntenlijsten zien. Na een grondige controle van mijn papieren bleek dat ik dus veel te weinig punten heb. Ik zou voor wiskunde per klas in totaal 18 verschillende quoteringen moeten hebben, een tekort van zo’n 14 punten… Blijkbaar moeten niet enkel de toetsen en huistaken gequoteerd worden, maar ook de oefeningen die de leerlingen in de klassen maken…

Het resultaat: mijn geplande weekend samen met Jorien, Kelly en Jolien kan ik wel vergeten, in de plaats mag ik in 60 wiskundeschriftjes op zoek gaan naar de ontbrekende 14 punten.

‘s Avonds had ik afgesproken met Tine, Beth en Dries in Korea Garden, een redelijk sjiek hotel in Town. Na een verrukkelijke maaltijd zijn we nog naar een danstent gegaan.

Omdat ik wist dat het laat ging worden, had ik geregeld dat ik bij Tine en Beth thuis kon blijven slapen. Mijn eerste nachtje in een voor mij vreemd bed heb ik rond middernacht ingezet…

Zaterdag 08/03/2008

Malawi, een multiculturele samenleving… Dit heb ik deze morgen om 4.45u aan de lijve mogen ondervinden. Ik heb helemaal niets tegen Moslims, maar als ze je om kwart voor vijf ’s morgens met geoefende stem wakker”zingen” zal je vermoedelijk ook eens een verwensing de wereld in sturen. Maar goed, de ochtendstond heeft goud in de mond.

Tine en Dries vertrokken vandaag voor twee dagen naar Kazungu, Beth bleef dus alleen achter (wegens teveel werk voor school). Omdat Beth nog steeds ziek is, vroeg ze of ik ook vandaag en deze nacht bij haar wou blijven, wat voor mij geen enkel probleem was.

Eerst moest ik natuurlijk thuis nog schoolwerk gaan halen (en Mrs. Mwanza verwittigen dat ik nog een dagje langer weg blijf. Ook ben ik nog boorkoppen gaan kopen, zodat ik dit weekend mijn wiskundespel ‘trio’ en mijn ‘breukbuizen’ kan afwerken.

Na een (opnieuw) elektriciteitloze avond ben ik rond 10u in mijn bed gekropen.

Zondag 09/03/2008

Vandaag ben ik vroeg (lees: vroeg voor een zondag) opgestaan om aan mijn lesvoorbereidingen verder te werken. Rond 10u werd Beth ook wakker met de mededeling dat het al heel wat beter met haar ging. Na een verrukkelijke maaltijd ben ik rond 3u naar mijn eigen huisje gegaan om er de laatste hand te leggen aan mijn “breukstaven”. Onderstaand vind je normaal een foto. Ik heb er zeker 6u werk aan gehad, maar ik vind dat het resultaat er zeker mag zijn. Natuurlijk wil iedere leerkracht zelf dit geweldige didactische materiaal namaken. Ik was zo vrij om de handleiding te kopiëren.

HOE ZELF BREUKSTAVEN MAKEN?

STAP 1: Neem enkele plastieken buizen (of bamboe, …).

STAP 2: Zaag de buizen zodanig dat je 10 gelijke stukken hebt (vb van 1m).

STAP 3: Verdeel (lees: zet streepjes) de buizen nu zodanig dat je 1 buis hebt in 1 stuk, 1 buis in 2 gelijke stukken, 1 buis in 3 gelijke stukken, 1 buis in 4, 5, 6, 8, 9, 10 en 12 gelijke stukken.

STAP 4: Zaag nu mooi op de streepjes de buizen in stukjes en leg ze soort per soort bij elkaar.

STAP 5: Ontdoe de buizen van de snijdende bramen

STAP 6: Breng nu (met verf of gekleurde tape) de juiste kleuren aan op de juiste buizen, zodanig dat

- Er afwisselend een gekleurd en een niet-gekleurd stukje buis is

- De buizen van 1/2, 1/4 en 1/8; 1/3, 1/6 en 1/12; 1/5 en 1/10 onderling dezelfde kleur hebben

STAP 7: Neem een elastiek en verbind de juiste stukjes buis intern met elkaar

STAP 8: Proficiat, je hebt zonet “breukstaven” van 1, 1/2, 1/3, 1/4, 1/5, 1/6, 1/8, 1/9, 1/10 en 1/12 gemaakt. Bewonder je werk en gebruik het nuttig in de klas!!

Copyright 2008 RDS

Rond 21u heb ik dan mijn avondmaal genuttigd waarna ik met een hoofd vol schoolgedachten (wat naderhand geen goed idee bleek, het resultaat was een slaaploze nacht) ben gaan slapen.

Dinsdag 26/02/2008

Woensdag 27/02/2008

Donderdag 28/02/2008

Vrijdag 29/02/2008

Deze vier dagen zal ik samen bespreken. De reden is dat er zoveel stroomstoringen waren dat werken op mijn laptop praktisch niet mogelijk was. Bij gevolg heb ik dus ook geen aparte tekstjes per dag.

Het lesgeven viel al bij al mee deze dagen. Ik heb precies het gevoel dat de maaltafels al een ietsiepietsie beter gekend zijn, of zou dit maar een illusie zijn??

Toch heb ik voor de zekerheid de maaltafels op grote papieren geschreven en opgehangen in de klas. Ik denk dat het nuttiger is dat de leerlingen staartdelingen kunnen oplossen met behulp van de maaltafellijst, dan dat ze elke keer fouten maken door hun gebrekkige kennis van de maaltafels. Door veel naar deze lijsten te kijken denk (en hoop) ik dat over enkele maanden deze lijsten overbodig gaan zijn.

Normaal ga ik morgen voor twee dagen naar het meer, samen met Jorien, Kelly en Jolien (als alles blijft zoals gepland). We zullen dus wel zien :-)

Voor de rest moet ik zeggen dat ik al veel geluk heb gehad als het op muggenbeten aankomt: ik heb er nog steeds geen gehad (ik heb er zelf nog maar 5 of zo gezien!)

EDIT: terwijl ik dit bericht aan het posten was, merkte ik toch ineens 1 muggenbeet op mijn enkel... Zucht...

Vrijdag 22/02/2008

Voor de mensen die van plan waren om op 15 maart naar ons schoolfeest te komen heb ik slecht nieuws: het feest is uitgesteld naar eind april. Dit om verschillende redenen:

1. Er is te weinig voorbereidingstijd als het feest zou doorgaan op 15 maart, waardoor er minder reclame zou kunnen gemaakt worden

2. 15 maart is het midden van de maand, wat erop neerkomt dat de mensen dan niet veel geld hebben (ze worden blijkbaar pas op het einde van de maand uitbetaald), wat een inkomenverlies zou betekenen

3. …

Slecht nieuws voor mij dus ook, want deze verschuiving heeft als gevolg dat ik het schoolfeest niet meer kan meemaken.

Vrijdag, de laatste dag van de week. Dat wil zeggen: redelijk rumoerige leerlingen in de klas. Ik heb samen met de leerkrachten van STD4 en STD5 beslist om enkele wijzigingen in de uurroosters aan te brengen. Omdat bij het laatste uur de leerlingen enorm onrustig zijn, hebben we daar nu de les Physical Education (lichamelijke opvoeding) geplaatst. Het resultaat is dat de meer theoretische lessen nu vroeger in de dag plaatsvinden (wanneer er nog iet wat aandacht is).

Zaterdag 23/02/2008

Malawi: het land van de zon (ahum…), de hoge telefoonkosten, de weelderig groene vegetatie, de stroomstoringen en … de prepaid-kaarten.

Terwijl ik dit verslag aan het schrijven ben, valt de elektriciteit voor de zoveelste maal uit, ik begin er al aan te wennen… Als de elektriciteit niet uitvalt omdat de Malawiaanse energiecentrales veel te klein zijn, dan valt ze uit omdat je (jawel) geen prepaid-card gekocht hebt. Zowel de telefoon als de elektriciteit werken hier dus met prepaid-kaarten, wat zoveel wil zeggen als ‘eerst betalen, dan pas krijgen’. Wil je bellen, dan moet je eerst een telefoonkaart kopen, wil je elektriciteit, dan moet je ervoor zorgen dat je teller niet op ‘0’ staat. Een raar, soms vervelend systeem, maar blijkbaar de enige manier om zeker te zijn dat je als bedrijf je geld krijgt…

Rond 18u arriveerde Mrs. Mwanza op de luchthaven.

Thuis aangekomen bleek dat ze voor 4 grote zakken inkopen gedaan had in Zuid-Afrika, dingen die ze hier in Malawi (denk ik) opnieuw gaat verkopen. Legaal of niet, ik zou het niet weten, maar ik denk wel dat het een aardige duit zal opleveren :-)

Voor de rest heb ik vandaag een film bekeken (the Illusionist) (jaja, ook ik heb nood aan ontspanning)

Zondag 24/02/2008

Zondag… ZONdag… Wegens de vorige ZONdag bombardeer ik deze dag tot ‘vervel-je-schouder-dag’. Inderdaad, wegens mijn zonnebrand van vorige week beginnen mijn schouders ferm te vervellen. Op zich is dit wel een goed teken, dit wil zeggen dat mijn super gespierde lichaam ondertussen voorzien zijn van een spiksplinternieuwe (weliswaar witte) huid.

Ook vandaag heeft Mr. Electricity een dag verlof genomen, wat redelijk vervelend is als je dringend voorbereidingen moet maken op een computer. Uitstellen dan maar :-) (maar zoals het spreekwoord zegt: “Uitstel is geen afstel :-( ”.)

Na enkele uren wachten hebben we dan toch maar de generator aangesloten (weliswaar omdat ‘the boys’ naar een voetbalmatch wouden kijken en niet omdat er iemand anders lesvoorbereidingen moest maken, maar kom, mijn probleem was ook gelijk opgelost).

Morgen begint schoolweek 8, nog 5 “werkweken” te gaan.

Maandag 25/02/2008

Vandaag had ik weer zo’n ‘was-ik-maar-in-mijn-bed-blijven-liggen-dag’ (ja, die zijn er spijtig genoeg ook)

Na eerst een nacht heel onrustig (lees: praktisch niet) geslapen te hebben, waren de kinderen vandaag in de klas weer heel hevig. Mijn les ‘looking at plants’ in STD4 is in mijn ogen volledig in het water gevallen: ondanks het bezichtigen van planten in hun natuurlijke leefomgeving (lees: naar buiten gaan met de leerlingen) en de bladeren en bloemen die ik voorzien had in de klas, waren de leerlingen blijkbaar meer geïnteresseerd in hun naschoolse activiteiten. Net bij deze les, wanneer Jiska (de studente die in de kleuterschool gaat lesgeven) een les van mij kwam bijwonen.

Ik hoop echt dat dit onrustig-zijn van de leerlingen een eenmalig feit was, want ondanks het ruime aanbod van prepaidcards, ben ik er nog geen tegengekomen om je ‘geduld’ op te laden…

Vandaag ben ik ook naar het ‘immigration office’ gegaan, het is morgen immers een maand geleden dat ik voor het eerst voet zette op Malawiaanse bodem. Toen ik van de school rechtstreeks naar ‘town’ wou vertrekken, merkte ik dat ik (opnieuw!!) mijn paspoort niet bij me had. Een tussenstop ten huize Mwanza was dus aangewezen. Als ik voor de tweede maal vertrok begon het spijtig genoeg plots heel hard te regenen, nu weet ik dus ook hoe een waterrat zich dagelijks moet voelen.

Het positieve puntje van de dag: de man in het immigration office was zo vriendelijk om mij gelijk de komende twee maanden toe te laten in Malawi, ik moet hem over een maand dus niet meer met een tweede bezoek vereren.

Nog enkele foto's...

Woensdag 20/02/2008

Woensdag 20 februari 2008, een gewone dag voor 99,9999999% van de wereldbevolking, een speciale dag voor mij. Vandaag zijn Lies en ik immers drie jaar samen :-) Ale ja, samen samen kan je het op dit moment niet noemen natuurlijk, maar je weet wat ik bedoel :-)

Vandaag was ook mijn eerste werkdag van de week. Mijn weddenschap met STD5 (als iedereen zijn huiswerk gemaakt heeft (en mij heeft afgegeven) krijgt elke leerling van STD5 een kauwgum) is in mijn voordeel uitgedraaid: slechts 22 van de 32 huiswerken werden verzameld. Een niet al te slecht resultaat, wetend dat bij hun eerste huiswerk maar 12 van de 32 leerlingen thuis nog de moed hadden hun balpen boven te halen.

’s Avonds heb ik ook nog telefoon gehad van Annelies (YES) waarna ik vervolgens met een gerust hart kon gaan slapen.

Donderdag 21/02/2008

Deze morgen rond een uur of 7 is Mrs. Mwanza op zakenreis vertrokken. De bestemming is Zuid-Afrika, waar ze gedurende een drietal dagen op hotel zal gaan. Hopelijk zal ze ook wat tijd vinden om te ontspannen, want volgens mij heeft ze daar ongelooflijk veel nood aan…

In de namiddag is Jiska (een medestudente uit België) mijn school komen bezichtigen. Vanaf maandag zal ook zij hier op Mphanje les komen geven, weliswaar in ‘the kindergarten’ (kleuterschool). Ik kijk er ongelooflijk hard naar uit om haar hier als medeleerkracht op de school te hebben.

Vandaag heb ik ook gemerkt dat de leerlingen van STD4 aandachtiger en minder luidruchtig zijn in de klas dan hun collega’s van STD5. Dit kan veel redenen hebben:

1. Ik geef al langer les in STD4 dan in STD5

2. In STD4 zitten minder leerlingen dan in STD5

3. Het klaslokaal van STD4 is kleiner dan dat van STD5 (wat het galmen al meer tegengaat)

Ik hoop dat ik in de komende weken ook de volle aandacht van de leerlingen van STD5 kan verkrijgen, want dit zou het lesgeven alleen maar ten goede komen.

Zaterdag 16/02/2008

Eerst en vooral: GELUKKIGE VERJAARDAG LIES!!! (jaja, ga ze allemaal maar 21 dikke kussen geven :-) )
De eerste dag van het verlengde weekend, de eerste dag dat ik kan zeggen: “Vandaag doe ik NIETS voor de school”. Mja, wat doet een mens dan wel :-) Om te beginnen ben ik naar het internetcafé gegaan om mijn mails na te kijken en mijn Belgische contacten te onderhouden.
In de namiddag had ik een afspraak met Marijke. Van het internetcafé ben ik dus rechtstreeks met de minibus naar “town” gegaan, om daar over te stappen op een andere minibus die mij dichter bij area 47 kon droppen. Een hele onderneming, aangezien dit de eerste keer was dat ik alleen de minibus nam naar een plaats waar ik nog niet geweest was. De hele rit duurde in totaal iets van een anderhalf uur, maar het was zeker de moeite waard. Marijke werkt in het ‘ministry of hope’, een Amerikaanse organisatie die kinderen opvangt van ouders die (wegens verschillende redenen) niet in staat zijn om voor hun kinderen te zorgen. Deze ouders vragen zelf voor deze opvang, ze worden dus helemaal niet gedwongen.
De aanwezige kinderen (in totaal iets van een 15-20tal?) waren tussen enkele dagen(!!!) en enkele jaren oud. Maar één van de kinderen is HIV-positief (wat in mijn ogen heel goed meevalt).

Na het bezoek bij de kindjes ben ik nog even bij Marijke thuis binnengesprongen. Daar hebben we wat verhalen, foto’s en filmpjes uitgewisseld. Als afscheidscadeau gaat Marijke morgen een auto met chauffeur huren, die haar naar ‘lake Malawi’ gaat brengen. En jaja, IK MOCHT OOK MEE, hip hoi!!

Morgen staat deze uitstap dus op het programma, ik kijk er ongelooflijk hard naar uit.


Zondag 17/02/2008

De dag begon al vroeg (voor een zondag): om 8u werd ik aan ‘city center’ verwacht, waar Marijke mij ging oppikken. Rond 9u zijn we goed en wel vertrokken, wat volgens Malawiaanse normen ‘in time’ is.
Na anderhalf uur rijden kwamen we eindelijk aan: het uitzicht was geweldig!
Na mij voor een tweede keer met zonnecrème te besprenkelen doken we in het water, this is what I call ‘vacation’!!
Toen ik aan onze chauffeur vroeg of hij mee in het water kwam, bleek dat hij nog nooit gezwommen had. Na heel wat overtuigingskracht is hij dan toch mee in het meer gegaan. Je kon duidelijk zien dat de wil er wel was, maar hij had ongelooflijk veel schrik. Omdat hij tijdens deze eerste ‘tewaterlating’ mijn handen zowat fijn genepen had, heb ik na het middageten voor hem een zwemvest gehuurd. Als onze chauffeur er eenmaal van overtuigd was dat je met zo’n vest niet kan zinken, gedroeg hij zich net als een kind in een snoepjeswinkel. Ik veronderstel dat hij er ongelooflijk van genoten heeft!

Thuis gekomen, bleek dat de zonnecrème (die ik in de loop van de dag toch minstens drie keer had aangebracht) niet naar behoren had gewerkt: mijn schouders en het bovenste deel van mijn rug waren knalrood… Aftersunnen dan maar… Hopelijk ga ik geen slaaploze nacht tegemoet…

Ik probeer enkele foto’s bij dit bericht te posten, hopelijk kunnen jullie ze zien.


EDIT: de foto's komen later


Maandag 18/02/2008

Zo’n dagje als gisteren is altijd leuk, tenzij je er de volgende dagen de gevolgen van moet dragen… Mijn schouders zien nog altijd rood en beginnen ook stilletjes aan pijn te doen. De bus aftersun heeft al meerdere malen het beste van zichzelf gegeven, maar het mocht niet baten.
Ook mijn keelpijn is nog steeds niet over, integendeel: het wordt steeds maar erger… Ik heb moeite met eten, drinken en slikken. Ik denk dat ik vanavond een plaatselijke dokter (lees volgens enkele thuisblijvers: tovenaar) met een bezoekje ga vereren. Tot zover mijn eerste dagje ‘vakantie’, ik heb er echt ten volle van genoten…

EDIT: Volgens de dokter heb ik inderdaad een ferme keelontsteking, antibiotica en pijnstillers slikken is de boodschap. Normaal gezien zou ik er na een drietal dagen vanaf moeten zijn. Eerst zien en dan geloven…


Dinsdag 19/02/2008

GELUKKIGE VERJAARDAG MAMAAAAAAAAA!!!! Neen, ik ben het niet vergeten hoor, wat had je nu gedacht! De reden dat ik vandaag geen sms gestuurd heb was dat ik geen geld meer had op mijn gsm… Eenmaal je hier eens moet bellen, is je kaart direct leeg, bellen kost hier ongelooflijk veel geld. Vandaag ben ik te weten gekomen dat Jiska (een medestudent uit België) vanaf donderdag op mijn school gaat komen lesgeven (in de kleuterklas). Daarom dat ik ze even moest bellen, met het gevolg dat mijn kaart leeg was:-)

Voor de rest is er vandaag niet veel gebeurd; ik heb naast mijn dagelijks pillen-slik-ritueel nog wat lesvoorbereidingen zitten maken. Ook heb ik een ijskoud bad genomen (en het was verdorie koud) om mijn door-de-zon-rood-gekleurde schouders wat af te koelen.
Hopelijk heeft het geholpen, want als ik morgen naar school wil gaan, moet ik in staat kunnen zijn om mijn (redelijk zware) rugzak gedurende mijn 20-minuten-durende-ochtendwandeling op mijn rug te houden.

Woensdag 13/02/2008

Vandaag was het (zoals elke woensdag) mijn ‘rustdag’. Nu ben je waarschijnlijk aan het denken: “Ahzo, en wij hier maar werken op woensdag” of “En daarvoor gaat hij naar Malawi, om op zijn kont te gaan zitten”. Allemaal niets van aan hoor, met rustdag bedoel ik ‘de dag dat ik het minste les moet geven’ en ik dus het meeste tijd heb om op school al verbeteringen en administratieve taken kan klaren (waardoor ik het ’s avonds thuis wat rustiger aan kan doen).
Na de lessen was er voor alle leerkrachten en personeel gekoppeld aan Mphanje school een bijeenkomst. Onderwerp: “wat gaan we doen op ons ‘schoolfeest’ (lees: geldinzamelactie) op 15 maart” en vooral: “wie gaat wat doen”.
Wie mij wat kent, weet dat ik (zeker bij zo’n gelegenheden) niet kan blijven stilzitten, dus ook ik heb enkele taken op mij genomen. Moest je dus toevallig op 15 maart beslissen om onze school financieel te komen steunen, kan je mij altijd achter de barbecue (lees: bij het eten) vinden :-)

Na de bijeenkomst ben ik snel nog naar een internetcafé gelopen om mijn mails na te kijken en wat bij te praten met familie en vrienden.

Mijn avondmaal heb ik (uitzonderlijk) pas om 22.30 genomen waarna ik direct onder de wol gekropen ben.


Donderdag 14/02/2008

Deze morgen ben ik (voor de eerste keer sinds ik hier ben) opgestaan met buikpijn. Ik heb er spijtig genoeg de hele dag last van gehad… Maar jah, mijn oom zou zeggen: ‘een been af is veel veel erger’ :-)
Voor de rest is er vandaag niet zoveel gebeurd: ik heb in zowel STD4 als STD5 een maaltafeltest gedaan en het spel ‘trio’ geïntroduceerd. Uit de test bleek dat de gemiddelde leerling van STD4 zelfs beter scoort dan zijn tegenhanger uit STD5 (en dit wil dus wel wat zeggen): er is dus nog een hoop werk aan de winkel... Ik hoop dat alle leerlingen door het spelen van dit spel eens op een andere (en misschien iets effectievere en leukere manier??) hun maaltafels gaan inoefenen.

Als ik rond 15u thuis kwam waren er volop snoeiwerken aan de gang: Mrs. Mwanza had beslist dat dé grote boom in hun tuin naar de eeuwige meubelvelden gestuurd mocht worden. Spijtig, want het was in mijn ogen een prachtexemplaar…
Op de plaats van de boom zal nu een parking komen voor de nieuwe (en grotere) schoolbus die ze gekocht heeft.

Vandaag heb ik ook nog telefonisch contact gehad met Marijke. Blijkbaar heeft zij het heel moeilijk om zich hier volledig thuis te voelen. Het is zelfs zo erg, dat ze waarschijnlijk maandag naar huis gaat… Ik hoop dat ik dit zaterdag uit haar hoofd kan praten, maar we zullen wel zien… Hier 10 weken ongelukkig rondlopen is ook niet iets dat ik graag zou doen.


Vrijdag 15/02/2008

Vrijdag 15 februari… Als ik in mijn agenda kijk wil dat zeggen dat vandaag mijn tweede lesweek afgesloten heb, wat gaat de tijd toch snel… Toch merkte ik vandaag ook dat elke dag anders is.
Tijdens mijn wiskundeles in STD 5 kwam het schoolhoofd (Mr. Shumba) ineens mijn klas binnen. Een moeder van één van de leerlingen had naar de school gebeld, met de mededeling dat haar kind K6000 schoolgeld bij had. Bij aankomst bleek het kind dit niet te bezitten. Één van de leerlingen van STD5 werd ervan verdacht het geld gestolen te hebben. Omdat elke iet-wat-slimme dief de buit niet bij zich houdt, werd de hele klas gecontroleerd: de meisjes moesten naar de meisjes- en de jongens naar de jongenstoilet om door respectievelijk vrouwelijke en mannelijke leerkrachten “afgetast” te worden. Wegens het nog-steeds-niet-vinden van het schoolgeld, werden ook de banken en schooltassen grondig onderzocht.

Na een lange speurtocht (en mijn kostbare wiskunde-minuten te verkwisten (zie vorige dagen)) gingen de leerkrachten met lege handen terug naar de staff room.

Moest hetzelfde voorval zich in België voordoen, denk ik niet dat de leerkrachten op dezelfde manier tewerk zouden (mogen) gaan.
Dit is hetzelfde met het slaan of publiekelijk ‘vernederen’ van kinderen. In België wordt dit totaal niet getolereerd; hier is het wekelijkse kost…
Over deze dingen heb ik enkele dagen geleden met Mr. Shumba een gesprek gehad. Hij zei dat deze kinderen (Afrikaanse kinderen) opgegroeid zijn met ‘als je iets doet dat je niet mag doen, krijg je slaag’. Het enige om van deze kinderen dus iets gedaan te krijgen, is door ze te straffen met harde hand…
Ikzelf ben het daar dus helemaal niet mee eens, maar wie ben ik om daar kritiek op te geven? Als dit fenomeen cultureel (en al generaties lang) van toepassing is, kan je dat niet op enkele weken veranderen. Ik vrees er dus voor dat het nog wel ettelijke jaren zal duren eer de ‘lijfstraffen’ hier niet meer zullen worden (moeten) toegepast.